آموزش تکنیک کمربند (Abseiling) در صخره نوردی

هنگامی که یک صخره بیش از حد شیب دار است و بدون وسایل کمکی و محافظتی نمی توان از آن پایین آمد ، صخره نوردان برای پایین آمدن از آن از تکنیک “کمربند” استفاده می کنند.

صخره نوردان در سرتاسر جهان از تکنیک های متفاوتی برای صخره نوردی استفاده می کنند. تکنیک “کمربند” به شما کمک می کند در شرایط سخت و دشوار با استفاده از وسایل و ابزار خاص از صخره پایین بیایید. کلمه ی “Abseiling” از کلمه ی آلمانی “Abseilen” گرفته شده است که به معنای پایین آمدن از طناب است. این تکنیک در کشور های مختلف نام های متفاوتی دارد برای مثال در آمریکا به آن (Rap Jumping) ، در انگلیس به آن (Abbing) و در استرالیا به آن (Seiling) می گویند.

این تکنیک اولین بار توسط “جین استریل چارلوت” ابداع شد. وی یک راهنمای کوه نوردی بود که در سال ۱۸۷۶ ، زمانی که سعی می کرد از کوه “پتی درو” بالا برود این تکنیک را طراحی کرد. وی در سال ۱۸۷۹ به همراه دو نفر دیگر توانست به قله ی کوه صعود کند. آقای “چارلوت” در هنگام صعود به آن قله این تکنیک را تکمیل کرد. ( در این مطلب بخوانید اصطلاحات صخره نوردی که باید آن ها را بدانید )

راه ها و ابزار های متفاوتی وجود دارند که یک صخره نورد می تواند از آن ها هنگام انجام این تکنیک استفاده کند. به یاد داشته باشید که کلاه مهمترین وسیله ی محافظتی شما است. کلاه می تواند از سر شما در مقابل سنگ های در حال سقوط محافظت کند. از دستکش برای محافظت از دستان در مقابل طناب استفاده می شود. طنابی که از آن برای انجام این تکنیک استفاده می شود از طناب چند رشته ساخته شده است. این طناب ، یک طناب محکم و در عین حال راحت است که مانند کمربند دور صخره نورد بسته می شود و از آن محافظت می کند. در هنگام کوه نوردی شما به یک جفت کفش یا چکمه ی محکم نیاز دارید تا هنگامی که روی سطوح ناهموار و یا مرطوب پا می گذارید بتوانید تعادل خود را حفظ کنید.

دلایل زیادی وجود دارد که افراد از این تکنیک استفاده می کنند. یکی از دلایل مهم استفاده از این تکنک خطر پایین آمدن از یک صخره بسیار دشوار است. صخره نوردان معمولا از این تکنیک برای برگشتن به ابتدای مسیری که شروع کرده اند یا تغییر مسیر خود استفاده می کنند. کارگرانی که شغل آن ها مربوط به ساختمان یا معادن است برای دستیابی به بخشی از ساختمان ها برای انجام تعمیرات یا تمیز کردن آن از این تکنیک استفاده می کنند. امدادگران معمولا از این تکنیک برای پایین آمدن از بالگرد برای دسترسی به افراد مجروح استفاده می کنند. نیروهای ویژه نیز برای ورود به ساختمان های بلند از این تکنیک استفاده می کنند. ( در این مطلب بخوانید : توصیه هایی ضروری که مبتدیان نباید نادیده بگیرند. )

وسیله ای که برای انجام تکنیک کمربند مورد نیاز است دستگاه راپل است. این دستگاه با افزایش اصطکاک طناب ، سرعت پایین آمدن را کنترل می کند. سرعت این دستگاه وابسته به نیرویی است که صخره نورد یا کوهنورد به آن وارد می کند. همچنین می توان سرعت این دستگاه را با تغییر زاویه ای که طناب با دستگاه دارد ، کنترل کرد. این دستگاه نوع های متفاوتی دارد که افراد با در نظر گرفتن نیاز خود آن را تهیه می کنند.

استفاده از این تکنیک می تواند برای افراد بی تجربه خطرناک باشد. بعضی از افراد حتی این تکنیک را خطرناک تر از خود عمل صخره نوردی می دانند زیرا در این تکنیک در همه ی مدت زمان کوهنوردی یک طناب وزن فرد را حمل می کند. درصد بالایی از تلفات و مرگ و میر ناشی از صخره نوردی مربوط به اشتباهاتی است که در انجام این تکنیک صورت می گیرد. به همین دلیل استفاده از این روش در مکان های عمومی صخره نوردی به دلیل تناقض با افرادی که در حال بالا آمدن هستند ممنوع است.